tabelom bazodanowym odpowiadają klasy w naszej aplikacji
np. dla tabeli products mamy klasę Product (w pakiecie model)
dla takie pary tabela products + klasa Product tworzymy klasę narzędziową ProductDAO , której zadaniem jest obsługa tej tabeli: odczyt, zapis, wyszukiwanie, i inne operacje jeśli są potrzebne.
// PUT powinniśmy używać wtedy, gdy z góry wiadomo, pod jakim adresem zostaną zapisane dane.
// W praktyce PUT używa się najczęściej do aktualizacji istniejących danych, ale teoretycznie PUT
// można też użyć do zapisania nowych danych pod konkretnym adresem.
// Gdy wyślemy dane za pomocą PUT pod adres, to następnie GET z tego samego adresu powinien odczytać dane, które wysłał PUT (być może w innym formacie).
// POST używajmy wtedy, gdy nie wiemy z góry pod jakim adresem dane zostaną zapisane, np. gdy id rekordu jest generowane z sekwencji.
// Taka metoda powinna dać w odpowiedzi informację o ID utworzonego rekordu.
// Kilka możliwości:
// 1) (w tej klasie) - odesłanie uzupełnionego rekordu - trochę niewydajne, ale wygodne
// 2) minimalny dokumencik JSON, w którego wnętrzu jest zawarta ta informacja (tak robi wiele usług w praktyce, np. PayU)
// 3) (zobaczymy jeszcze) - odesłać odpowiedź typu Created z nagłówkiem Location - najlepsze z punktu widzenia standardów/dobrych praktyk